गजल *त्रसित सपनी*
छैन कोहि विस्वासिलो भन्दै थियो उ
पाइला रोकी अन्तै बाटो खन्दै थियो उ
हात राखी पुर्पुरोमा थुक्दै भुइँतिर
फत्फतिदै हातको औला गन्दै थियो उ
बटुवाको चासोमा अतिएर छिटो छिटो
टारटुरमा आनाकानी कन्दै थियो उ
ढुक्क थिए बिउजिएर म सपनीबाट
नत्र त् मानव पासो बन्दै थियो उ
छैन कोहि विस्वासिलो भन्दै थियो उ
पाइला रोकी अन्तै बाटो खन्दै थियो उ
हात राखी पुर्पुरोमा थुक्दै भुइँतिर
फत्फतिदै हातको औला गन्दै थियो उ
बटुवाको चासोमा अतिएर छिटो छिटो
टारटुरमा आनाकानी कन्दै थियो उ
ढुक्क थिए बिउजिएर म सपनीबाट
नत्र त् मानव पासो बन्दै थियो उ
No comments :
Post a Comment